De familie is pas compleet als ook het knuffeligste gezinslid -jullie huisdier- op de bruiloft kan zijn. Dieren in de ceremonie; voegt dat iets toe?
Traditioneel werden na de ceremonie witte duiven opgelaten, die symbool staan voor huwelijkse trouw. Maar omdat deze duiven tam zijn, met hun witte kleur een makkelijke prooi zijn voor roofvogels én de weg naar huis niet altijd kunnen terugvinden, vindt een dierenvriend deze traditie hoogstwaarschijnlijk niet oké.
Je kunt vlinders kopen en oplaten. Met mooi weer is dat leuk, maar als het (te) koud is, komen de vlinders versuft uit het doosje en vliegen niet weg. In plaats van een vrolijk momentje waarop de vlinders de wijde wereld in vliegen, ontstaat er een ‘och wat zielig’-ogenblik met verdoofde vlinders die stil blijven zitten. Dat kan een nogal ongemakkelijk moment opleveren.
Ik heb al heel wat dieren op bezoek gehad in ceremonies. Sommige ongewenst, zoals wespen, bijen, vliegjes en andere insecten, die bij buitenbruiloften zoemend afkwamen op de bloemen. Maar ook bijna magische vlinders die spontaan op boeketten neerdalen en het ja-woord een gouden randje geven. Toen ik eens een ceremonie leidde in een weiland, kwamen – tot hilariteit van de aanwezigen – de geiten nieuwsgierig mijn jurkje besnuffelen.
Soms worden ringen ‘ingevlogen’ door een roofvogel. Een speciaal getrainde vogel wordt door een valkenier gebracht. Bruid of bruidegom krijgen een grote leren handschoen aan, waardoor de roofvogel keurig naar ze toe vliegt met aan de poot een leren zakje met de ringen. Een spectaculaire ervaring!
Het is wel belangrijk om je ringen toe te vertrouwen aan een betrouwbare valkenier met goed getrainde vogels. Ik zal nooit vergeten dat een ceremonie aan de rand van het bos opgeluisterd zou worden door een bosuil, die de ringen zou komen aanvliegen. Deze bosuil werd zó aangetrokken door het bos, dat het beestje mét de peperdure ringen linea recta het bos in vloog. Uiteindelijk zijn de ringen en de uil teruggekeerd, maar het leverde wel een kwartiertje stevige stress op…
Sommige dieren maken zó deel uit van het leven van een bruidspaar, dat ze er gewoon bij moeten zijn als er getrouwd wordt. De afgelopen jaren heb ik meerdere honden bij ceremonies gehad, waarbij de trouwe viervoeter geregeld de ringen kwam brengen. Niet op iedere locatie of in elk gemeentehuis is jullie Fikkie welkom, dus check dat als je op locatiejacht gaat. Het is verstandig om je af te vragen wie er voor de hond zorgt op de momenten dat ‘ie geen taak heeft. Fijn om van tevoren te bedenken hoe de ceremonie voor hond én baasjes zo ontspannen mogelijk kan verlopen.
Afgelopen voorjaar verheugde ik me op de ceremonie van twee leuke mannen, die op loopafstand van hun huis trouwden op een landelijke locatie. Ze hadden het pad naar het fraaie paviljoen al weleens gelopen met hun labrador Puck, maar hadden zich niet gerealiseerd hoe hoog gras groeit in de lente en konden het juiste paadje niet terugvinden. Toen ze de richting hadden herontdekt, kwamen ze erachter dat de ringen niet meer aan de halsband van Puck hingen. Ergens op de kilometer tussen huis en paviljoen moest het zakje in het heuphoge gras liggen… Wat een commotie!
Op de locatie wachtten de gasten vol spanning in de ceremonieopstelling op het bruidegomspaar. Waar bleven ze toch?
Toen de heren met strakke gezichten aankwamen was duidelijk dat er iets aan de hand was. Gelukkig ging het personeel van de locatie de ringen zoeken en kwam het zakje na enige tijd weer tevoorschijn. Eind goed, al goed. Het werd een heerlijke ceremonie en zoals vaker met spannende ervaringen: achteraf is het een ontzettend leuk verhaal!